Brommers kieke
Geplaatst op vrijdag 3 januari 2020 om 20:40
[03-01-2020, stem van Montferland]
Disse foto van de jonges met eur brommers brink mien geliek op verschillende gedachten van vrogger. Wat wi-j hier zien is ‘n mooi veurbeeld van hoe wi-j ons toentertied bezig hielen en wat veur ons belangriek was. Nog efkes, los van de kleren, (‘t zondagse pak kwam meistens maor één dag in de week uut de kas) mo’j veural kieke naor dat, wat ze ‘onder de kont hebbe’. En dat lug d’r niet um. Toon het een Zündapp en Wim het een bitje een vremp ding, een Kaptein?, Batavus? , Sparta?…ik wet ‘t niet. Brommers kieke in de tied dat disse foto gemaakt is, had een bietje ‘n andere beteikenis as vandaag de dag. Toen was ‘t ech brommers kieke en now (ik heb ‘t ook maor geheurd) is het meer efkes met een deerntje naor bute veur wat frisse loch. Wi-j hadde toen niet al te völ cente en het was niet zo vremp um ow te vergape aan al dat mooie grei wa’j toch niet kon betale.
Ik zal nooit vergaete da’k örges aanvang joren 60 ‘n ni-je Kreidler Florett bi-j Rosie in Sirrebarg zag staon. ‘t Ding stond gans mooi in de etalage en hi-j glom van veur tot achter. Bun nog ‘n maol of wat weerum gegaon, zo mooi vond ik dat. Duk zat andere brommers gezien, maor zo as den nooit meer weer. Toch he’k d’r nooit één gehad, veural umdat ‘t ding gloepers duur was en een Zündapp was makkeleker en billiger op te voere. Dat dee’j dus iedereen wel en eigelek ook op krek de eigeste manier. Grote carburateur, dikke uutlaot, groter kamrad en a’j geld genog had ko’j ook nog een snelle cylinder kope. Veur ow gevuul ging’ie dan as een straaljager. Ik denk dat de brommer van Wim Helmes ‘t hadste ging. Hi-j nuumde het ‘mien gillend schip’. ‘t Zal zo örges tusse de 85 en 90 km/h gewes zun, ‘t lag d’r maor net aan welke kant da’j uutreej.
Leander Hoegen spölde af en toe ook ‘n bietje met. Den had völ verstand van de techniek. Hi-j kon toen al van alles veur mekaar kriege. Frans Lensing zat in topsnelheid hier vlak achter. Maor dat mot gezeid worre: ‘t schaelde haos niks. Deur de waek zat ieder of op ‘t wark of op school en dus zage wi-j mekaar meistens in het weekend.
Wie van ons ‘t ontdek hef, wet ik niet meer, maor a’j in Emmerik aover de brug ging (aan de gunne kant dus) dan lag door het plaetske Griethausen en daor ha’j ‘n heel mooi café. Now he’j die wel meer, maor dit café was biezunder. D’r warkte daor ‘n hele hupse deern die niet alleen hups was, maor ook heel arig. Veurdat wi-j ‘t deur hadde, kregge wi-j de jach in ‘t bloed. Wieters gebeurde d’r niks, veural ook omdat wi-j eigenlijk zo gruun as gres en zo bleuj as ik wet niet wat ware. As onze grootspraok nao ‘n hötje gedaon was, ginge wi-j weer naor huus. Maor dat was niet altied zo gemekkelek umdat de grens nao ‘n bepaolde tied dicht ging en dan ha’j ‘t schaop aan het driete. Rechts um de slagpaol of links um, of ook wel d’r onderdeur totdat de komieze ‘t zagge. Zo kon ‘t gebeure da’j teruggestuurd wier en via Elten weer op vaderlandse grond mosse komme. Een maol of wat zun wi-j bi-j de Sliep in Lengel beland um de letste gulden te verspiekere. Veur ‘n gulde ko’j daor een fles Liebfraumilch kriege en die deilde wi’j dan met mekaar. Wie dat grei het uutgevonde mos met terugwerkende krach achter de tralies gezet worre. Wi-j hadde gegarandeerd d’n andere dag spiekers in de kop. Meistens zonge wi-j dan nog ‘n mooi lied met ‘n gewaogde teks, waornao wi-j muuj en voldaon de brommers weer aantraoje um op huus aan te gaon. D’n andere dag gewoon weer naor de Hoogmis en dan raojen bi-j Clé.
De Hereboer
Tekst: Dialect
